เช้านี้สถิติการวิ่งเลวร้ายที่สุดเท่าที่เคยทำได้ จะเป็นไปได้อย่างไรที่วิ่งได้ตั้งห้าสิบนาทีแล้ว ได้ระยะทางแค่สามกิโลกว่าๆ นี่ขนาดเร่งความเร็วด้วยการซอยเท้าให้ถี่ขึ้นกว่าเดิมแล้วเพื่อให้เข้ากับพ็อดคาสท์ที่ให้จังหวะเร็วถึงร้อยเจ็ดสิบสี่บีทต่อนาทีด้วย

เข้ากันกับแผนที่ตั้งใจไว้ว่าวันนี้จะเข้าเมืองไปเพื่อตามหาอุปกรณ์เสริมสำหรับยึดเจ้าตัวเซนเซอร์ไว้กับเชือกผูกรองเท้าแทนที่จะใส่ใว้ในรองเท้า เพราะยังคงเหลือเพียงรองเท้าอย่างเดียวที่ยังไม่ได้ทดลองเปลี่ยนเพื่อดูว่าผลการวิ่งจะยังคงเพี้ยนอยู่หรือเปล่า ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต้องควักกระเป๋าอีกหลายพันบาทเพื่อเปลี่ยนรองเท้าในขณะที่ยังใช้งานได้อยู่

พอดีที่สยามพ็อดมีเพื่อนสมาชิกมาแนะนำอุปกรณ์ตัวนี้ไว้ว่ามีขายอยู่ที่สยามสแควร์ วานนี้จึงค้นหาข้อมูลสำรองไว้เพื่อให้ได้อุปกรณ์ตัวนี้กลับมาเป็นกองหนุนให้ได้ในการเดินทางเข้าเมืองเพียงครั้งเดียว

เป็นไปตามคาด ไปถึงร้านก็ไม่มีของ แถมคนขายดูท่าจะไม่รู้จักเอาเสียด้วย จึงให้ตรวจสอบไปที่สำนักงานที่อยู่ในเกษรพลาซาให้หน่อย เพราะคิดว่าที่นั่นควรจะมีก็ปรากฏว่ามีจริงๆ แต่ก็ไม่ลืมที่จะขอให้ข่วยตรวจสอบไปที่ร้านที่อยู่ในห้างใหญ่ตรงข้ามเสียก่อน ในที่สุดก็ต้องไปที่เกษรพลาซา

ระยะทางเพียงเท่านี้ เดินไปได้ ขึ้นบันไดเพื่อใช้บริการสกายวอร์คเสียหน่อย เดินอยู่เหนือถนน แต่อยู่ใต้รถไฟฟ้า เดินไปเรื่อยๆ จนไปถึงที่หมาย ดำเนินการทั้งหมดจนเสร็จเรียบร้อย จึงเดินกลับมาที่สยามอีกครั้ง ภารกิจตามหากองหนุนก็เป็นอันสิ้นสุดลง

พรุ่งนี้เช้าพอทดลองใช้งานแล้วคงได้เห็นดีกัน