อ่านข่าวเช้านี้แล้วเกิดอาการเจ็บปวดในฐานะที่ยังเป็นนักศึกษามสธ. ยังเคารพครูบาอาจารย์โดยที่แต่ไหนแต่ไรมานักเรียนนักศึกษาไทยให้ความเคารพท่านมาตลอด ผิดกับสมัยนี้ที่ครูที่มีตำแหน่งใหญ่โตไม่ได้แสดงออกถึงจิตวิญญาณที่น่าจะหลงเหลืออยู่ในมโนสำนึกบ้างแม้เพียงน้อยนิด

ลองมาอ่านดูว่าทำไม

“ภาวิช” อัดนร.ถ่วงตรวจข้อสอบล่าช้า จี้หาคะแนนโอเน็ต

“เราพบว่า มีนักเรียนจำนวนมาก ไม่ได้มีปัญหาเรื่องคะแนน แต่ก็ขอตรวจดูกระดาษคำตอบ ทำให้ สทศ.เสียเวลาตรวจสอบให้กับผู้ที่มีปัญหาจริงๆ เช่น ที่ศูนย์ตรวจคะแนนฯ จุฬาฯ เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม มีผู้ยื่นขอตรวจคะแนน 600 คน เป็นนักเรียนที่ไม่มีปัญหาเรื่องคะแนนถึง 400 คน และยังพบว่า เด็กนักเรียนบางคนย้ำคิดย้ำทำ โดยตรวจสอบคะแนนหลายครั้ง โดยเคยไปตรวจที่ศูนย์ตรวจสอบคะแนนฯ ม.เกษตรศาสตร์แล้ว และมาขอตรวจอีกครั้งที่ศูนย์ตรวจคะแนนฯ จุฬาฯ” ศ.(พิเศษ) ดร.ภาวิช กล่าว

นี่หรือครับคำพูดที่ออกมาจากปากของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีวุฒิภาวะระดับครู ให้สัมภาษณ์แต่ละครั้งยิ่งทำให้นักเรียนเสียใจ ไม่มีเลยเมตตา จิตวิทยาของครูผู้ประเสริฐ

อยากถามว่าใครเป็นคนสร้างปัญหาในการสอบ A-NET, O-NET ครั้งนี้ ประกาศผลตั้งกี่รอบแล้วมั่วไปหมด แล้วใครที่ไหนเขาจะมั่นใจในผลนั่นเล่า พอเขาทำการตรวจสอบซ้ำ (Double Check) ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของระบบตรวจสอบอยู่แล้ว กลับมาพูดด้วยวาจาที่ไม่สำนึกในความรับผิดชอบแม้แต่น้อย ไม่เข้าใจเรื่องระบบตรวจสอบ หรือไม่ต้องการให้มีการตรวจสอบ ก็อาจสงสัยในพฤติการณ์ได้ไม่น้อย

แล้วคะแนนที่ประกาศไปล่าสุดนั้นจะลบทิ้งภายในวันสองวันนี้หรืออย่างไร ทำไมจะขอเข้าไปตรวจสอบบ้างไม่ได้เลยหรือ เรื่องแบบนี้ต้องมีหน่วยงานบริการอยู่แล้ว และผลสอบก็ต้องเก็บไว้ไม่น้อยกว่า 4-5 ปี งบประมาณที่เสียไปนั้นมันเงินภาษีของประชาชนทั้งนั้น นายภาวิชกินเงินเดือนจากไหนหรือจากกองทุนของประเทศเล็กๆ แถวนี้

ไม่มีความพร้อมในการจัดการเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ทำไมถึงต้องดันทุรังกันเข้าไป แล้วยังไม่รู้จักเตรียมแผนรองรับเพื่อแก้ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นอีก ภาษาคนทำงานโรงงานเขาว่าถนัดแต่ดับเพลิงที่เกิดขึ้นตรงหน้า นี่ก็แก้ตัวน้ำขุ่นๆ ไปวันหนึ่งๆ พอตรวจสอบเข้ามากหน่อยก็ บ่น ด่า ดูถูก ถึงขั้นอยากจะเอาชีวิต อย่างนี้หรือผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองนี้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมประเทศไทยไม่มีวันเจริญ เพราะพื้นฐานของคนในชาติคือการศึกษานั้นถูกคนเพียงหยิบมือเดียวข่มขืนกระทำชำเราเสียจนหมดสภาพถึงเพียงนี้ ไม่ต้องถามหาความรับผิดชอบ จะให้สะกดคำคงจะไม่สามารถสะกดได้ หมดสภาพ หมดศรัทธา หมดอนาคต