ผมไปรับประทานอาหารริมทะเลแถวเขาสามมุขได้ 2 ครั้งแล้ว อาหารก็อร่อย แม้เวลาคิดเงินจะต้องคอยทักว่าน้ำดื่มเปิดไปแค่ 2 ขวดน่ะ ทั้งๆ ที่บอกไปตั้งแต่เรียกให้เช็คบิลแล้ว

บรรยากาศก็ไม่ขี้เหร่เท่าไหร่ ตัวอาคารเปิดรับลมทะเลได้ไม่น้อยหรือมากไป พอจะได้รับโอโซนอยู่บ้าง

ครั้งล่าสุดที่ไปมานี้เที่ยงพอดี ไม่เหมือนคราวก่อนที่ไปถึงก็บ่ายแล้ว แน่นอนว่าแขกก็ต้องจับจองที่นั่งริมทะเลกันก่อน ที่น่ารำคาญที่สุดจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากควันบุหรี่นั่นเอง

หลังจากวันนั้นผมคงต้องคิดมากขึ้นหากจะต้องกลับไปที่นั่นอีกครั้ง

วันนี้เกิดครึ้มอกครึ้มใจคิดถึงร้านอาหารทะเลในฝัน

ถ้าผมเป็นเจ้าของร้าน ผมคงจะกันพื้นที่สำหรับผู้สูบบุหรี่ไว้ส่วนหนึ่ง ให้พวกเขาเข้าไปอยู่ในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศพร้อมด้วยเครื่องฟอกอากาศประสิทธิภาพสูง

แต่ก่อนอื่นต้องสอบถามข้อมูลความต้องการสูบบุหรี่ก่อน เพื่อแนะนำพื้นที่ส่วนนี้ด้วยว่าคิดค่าบริการหัวละ 10 บาทถ้วนทุกหัว เป็นทางเลือกของผู้บริโภคครับ

ที่แน่ๆ อากาศบริสุทธิ์นั้นต้องถูกคุ้มครองไว้ให้คนที่ไม่สูบบุหรี่เท่านั้น