นอกจากสัปดาห์ที่ผ่านมาจะไม่ได้อดล้างพิษแล้ว ยังปล่อยตัวตามใจปาก มีมื้อค่ำอีกจนได้ ผลที่ได้คืออะไรคงไม่ต้องสงสัย แม้ว่าจะสามารถสวมใส่กางเกงขายาวได้เหมือนเดิม แต่รู้สึกได้ทันทีว่าคับกว่าที่ควรจะเป็น

ผลที่ได้ปรากฏชัดเจนแล้วเช้านี้ เมื่อชั่งน้ำหนักได้เก้าสิบกิโลครึ่ง ชั่งครั้งเดียวจบ ไม่อยากตอกย้ำความผิดพลาด

ตลอดสัปดาห์จะอธิบายว่ามีความเครียดก็ไม่ถึงกับชัดเจนมากนัก ความหดหู่กลับมาเยือนก็หาได้ไม่ สงสัยจะเป็นความเบื่อมากกว่า

แผนการเดินออกกำลังกายปรับเปลี่ยนไปทุกวัน ขึ้นอยู่กับอารมณ์ เช้าวันจันทร์ตื่นขึ้นมาก็ขี้เกียจเดินเสียอย่างนั้น ส่วนวันอื่นๆ ก็เดินแบบเบื่อๆ อยากๆ ไม่ค่อยสนุกเหมือนอย่างเคย

เบื่อถึงขั้นเช้านี้ต้องหยุดเดินเสียกลางคัน น่าจะเป็นเพราะตื่นเช้าเกินไป เมื่อคืนก็เกิดดอดไปหาอะไรใส่ปาก ทั้งๆ ที่เข้านอนไปแล้ว เช้าขึ้นมาจึงไม่ค่อยสดชื่น ธรรมชาติต้องการพักผ่อนตอนกลางคืนอย่างเต็มที่ มื้อเย็นควรให้เบาที่สุด หลังจากนั้นไม่ควรมีอะไรตกถึงท้องอีก

ดีที่เช้าวันพฤหัสสามารถทำความเร็วในกิโลเมตรแรกได้เร็วที่สุด เป็นเรื่องน่ายินดี และสถิติการเดินทั้งสัปดาห์ยังไม่ถึงกับแย่ลงไป แต่สัปดาห์หน้านี่สิน่าเป็นห่วง

มีเรื่องน่าสงสัยอยู่เรื่องหนึ่งว่าหากก่อนการเดินไม่มีขนมปังโฮลวีตรองท้องเหมือนอย่างเคยจะเป็นเช่นไร หลังจากที่ทดลองในเช้าวันศุกร์และเช้าวันเสาร์ ก็สังเกตได้ว่ามีอาการคล้ายจะหมดแรงในระหว่างการเดินอยู่เหมือนกัน คงต้องศึกษาเรื่องนี้อีกสักหน่อย เพื่อให้การลดน้ำหนักทำได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ที่สำคัญที่สุด คงต้องสรรหาแรงกระตุ้นให้สามารถเดินออกกำลังได้เต็มที่อีกครั้งโดยเร็ว…